Ze had het al tijdens ons telefoongesprek verteld, maar het is ook het eerste wat zij vertelde toen zij mijn praktijkruimte binnen kwam. Ik heb een zwaar en druk leven.
Al zuchtend neem ze plaats in de stoel. Terwijl ik een kopje thee voor haar inschenk vertelt ze dat ze een druk gezin heeft met een paar pubers.
Ik zorg voor mijn kinderen en mijn man, naast mijn werk in de zorg en doe ik het huishouden. Daarnaast help ik mijn moeder met boodschappen.
Ik zorg voor iedereen, maar wie zorgt er eens voor mij? Mijn man en mijn kinderen vinden het allemaal normaal wat ik doe. Ze kunnen niets zelf, alles komt op mijn bordje.
Ik kijk haar aan en vraag aan haar, wanneer heb jij voor het laatst eens tijd voor jezelf genomen?
Ze kijkt me aan met tranen in haar ogen en denkt na. Ik weet het niet meer zegt ze met een zucht.Ik plof in de avond moe op de bank en ga daarna naar bed en sta vaak moe weer op.
De meeste klanten die in mijn praktijk komen geven aan dat ze voor iedereen zorgen en maar doorrennen in hun leven. Dat is vaak ook wat we leren van onze ouders: “ niet lullen maar poetsen”. Daar is natuurlijk niets mis mee, maar hoe kunnen we op een goede manier voor iemand zorgen als we niet goed voor ons zelf zorgen? Ik merkte dat ook in mijn leven, ik rende maar door en het beetje energie wat ik in de ochtend had verbruikte ik met het zorgen voor anderen. Hierdoor was ik aan het eind van de dag doodmoe, kribbig en ging ik vroeg naar bed. Ik was dan ook geen leuke partner en moeder. De volgende dag was het weer net zo.
Toen ik tijd voor mijzelf ging inruimen, merkte ik al het energieverschil en kon ik de dag beter aan. Al is het maar een half uurtje (of zelfs maar 15 min) alleen aandacht voor me zelf en ik begon me al beter te voelen. Zelfs mijn partner en kinderen merkten dat ik beter in mijn vel zat en gingen me ondersteunen.
Wanneer heb jij voor het laatst tijd voor je zelf genomen?
Comments