Dat was wat ik dacht 3 weken geleden.
Ik hing doodmoe op de bank.Had nergens zin in en voelde me grieperig.
Ik was boos op mijzelf dat ik niets uitvoerde. Er stond een volle afwasautomaat en er lag van alles op de grond. Mijn stemming was somber.
Ik nam het zoveelste kopje koffie en ging weer op de bank zitten.
Na een nieuwe werkweek vol stress, betrapte ik mezelf weer hangend op de bank en ik zat weer op mijn telefoon te scrollen.
Mijn griep zette door en opeens had ik een déjà vu van 3 jaar geleden.
Ik zat toen midden in een diepe put van een depressie.
Ik voelde weer dezelfde overtuigingen en ik vergat alle dingen die ik afgelopen jaren al bereikt had.
Toen herstelde ik het zelf door goed voor mijzelf te zorgen. Ik mediteerde, gebruikte affirmaties en leerde mijzelf kennen door naar binnen te keren. Op deze manier herontdekte ik mijzelf weer en werd mijn hoofd rustiger. Daar had ik hulp bij door een therapeut en een depressiecoach.
Dit had ik echt nodig om verder te komen en af en toe een trap onder mijn kont te geven.
Toen ik mijn eigen grenzen weer kende, kon ik ze thuis en ook op mijn werk weer aangeven.
De positieve intentie van de depressie was dat ik weer mijzelf kon zijn.
Door de depressie kreeg ik rust door op de bank te hangen en kon ik gaan ontdekken wat ik zelf echt leuk vond.
Mijn lichaam zorgde voor de depressie, omdat ik maar door ging zonder te stoppen.
Nu kon ik gaan ontdekken hoe ik mijzelf kon zijn zonder dat daar een depressie voor nodig was.
Op dit moment heb ik de griep, ook weer een teken van mijn lichaam dat ik even moet vertragen.
Ik realiseer me dat ik afgelopen weken niet veel meer gemediteerd heb en maar door ging op mijn werk en voor mijn praktijk.
Ik zorgde niet goed meer voor mijzelf en at snelle happen en niet gezond.
Een terugslag?
Nee zo voel ik het niet.Soms heb je weer even tijd nodig om alles wat je geleerd hebt te integreren in je leven en te vieren wat je al bereikt hebt.
Ik kreeg de griep en nam een week vrij en nam weer rust.
Ik ging wandelen en pakte mijn goede gewoontes weer op en langzaam werd mijn hoofd weer rustiger en klaarde mijn stemming op.
Ik merk nu dat ik wat hulp nodig heb om volgende stappen te maken en nog dieper naar binnen te gaan.
En alsof het zo moest zijn ontving ik van mijn depressiecoach een mail dat hij nu een jaar mentorship aanbiedt. De tranen liepen over mijn wangen, dat was precies wat ik nodig heb.
Ben inmiddels gestart en ben er heel blij mee.
Toeval? Nee ik denk dat het zo moest zijn.
Al die belemmerende patronen en overtuigingen, die we vanaf onze geboorte opbouwen, zijn niet in een week weg. Het is geen quick fix. Het kost ook jaren om ze kwijt te raken of er mee om te kunnen gaan.
Met begeleiding heeft het echt meer en sneller effect, omdat je dan met de kennis en kunde van de begeleiding verder komt dan alleen een boek lezen of een goede intentie.
Voor mij werkt persoonlijke aandacht en begeleiding beter en dat gaat er ook voor zorgen dat ik mijn depressie nog dieper kan helen.
Die persoonlijke begeleiding ga ik in mijn praktijk ook geven.
Maar daar over in mijn volgende blog meer.
Wat ik heb geleerd nu is beter naar mij zelf luisteren en voor mijzelf zorgen. Ik kan er weer tegen aan!
Geeft jouw lichaam je ook wel eens signalen? En wat doe jij er mee?
Comentários